අසීමිත මව් සෙනෙහස

මා හිමිදිරියේ අවදිවුණේ රැකියාව සඳහා පිටත් වීමටය. අම්මාද මට වඩා කලින්ම නැගිට, පිළියෙළ කළ බත් මුල මාගේ අතට තැබූයේ උතුරා…

අපි අපේම ද …(දිගු කෙටිකතාව අවසන් කොටස)

සංජුට  පටිගත කරන ලද  ගීත  අසන්නට සහ නරඹන්නට පහසුව  සඳහා   ළහිරු ඔහුගේ  භාවිතයෙන් ඉවත්  කරන ලද නමුත් හොඳ තත්වයක තිබූ …

අපි අපේම ද…(දිගු කෙටිකතාව 4 කොටස)

” මහන්සිද…?” ඔහුගේ ස්වරය කාරුණිකය. මොහුගෙන් මට වරදක් නොවේයැයි මගේ සිත මට කෙඳුරුවේය. මම යලිත් හිස වැනුවෙමි.  ඔහුට සිනහ පහල…

අපි අපේම ද..(දිගු කෙටි කතාව 3 කොටස )

” මම දැන  ගත්ත පැන පැන වැඩ කරන කොට කටුව ගහන්න තමයි හදන්නෙ කියල. මට මෙහෙම වෙලා මදි.. අම්ම අප්ප…

අපි අපේම ද ..( දිගු කෙටිකතාව 2 කොටස)

අම්මා රැගෙන ගියේ කොළඹ පිහිටි පෞද්ගලික රෝහලකටය. මා මීට පෙර කොළඹ දැක තිබුනේ නැත. නොයෙක් අතට විහිදුනු මං මාවත් ද…

අපි අපේම ද…(දිගු කෙටිකතාව 1 කොටස )

සංජු පාරට ගොස් මා එන තෙක් බලා සිටියි. මම දොර වසා යතුර අත්‍ බෑගයේ දමා ගතිමි. අප දෙදෙනා එක්ව කිහිප…

වීදි දරුවාගේ පහන් සිතුවිල්ල

වෙසක් උදාවත් සමග කොළඹ නගරය ජනතාවගෙන් පිරි ඉතිරි ගොසිනි. සමහර ධනවතුන් මෙන්ම මැදපාන්තික මිනිසුන්ද වෙසක් කුඩු, වෙසක් පහන් මිලදී ගනුයේ…

කඳු තරණ මංපෙතක අයාලේ…

සනත් බාලසුරිය මා දැනට වෙසෙන කලාපයට නිලවශයෙන් වසන්තය උදාවූයේ මෙයින් දින තුනකට කලින්, එනම් මාර්තු 20වැනිදා ය.ස්වභාව ධර්මය යනු අප…

තාත්තා නැති අරුම දැනුනී

රොෂිකා ජයසුරිය නිහඩ උනුසුම්සුසුම් පරවිකදුලු නිසසලගතින් වෙන් වීනිල්වලානිමිනයද තනිවීතාත්තා නැති අරුම දැනුනී.

Categories

LDM Columns