තනුජාගෙ දිනපොත
නුවර වැව රවුම… මගේ හදවතට ළඟින්ම දැනෙන ස්ථානයක්. ඒ ළඟින්ම දිස්වන දළදා මාලිගාවේ රන් ආලෝකය වැටෙන වැව රවුමේ සිටින විට මට දැනෙන්නේ සැනසීමක්, සුවයක්. ඒ හැඟීම වචනවලට විස්තර කරන්න අමාරුයි.
පාසල් කාලයේ යාළුවන් එක්ක නුවර වැව රවුමට ඇවිදින්න යන එක අපිට ලොකු සතුටක්. වැව රවුම වටේ ඇවිදින්න, බංකුවක වාඩි වෙලා කතාබහ කරන්න, හිනා වෙන්න, ඒ වගේ දේවල් කරනකොට ජීවිතේ හරිම ලස්සනයි කියලා දැනුණා. වැවේ ජලය හිරු එළියට බැබළෙන විදිහ, වටේ පිහිටි ගස්වල කොළ පැහැය, දළදා මාලිගාවේ සුදු පැහැය, මේ සියල්ල එකතු වෙලා අපිට ලස්සන දසුනක් තිබ්බා.
වැව රවුමේදී අපි බොහෝ දේ බෙදා ගත්තා. අපේ සිහින, අපේ බය, අපේ ආශාවන්… ඒ සියල්ල අපි එකිනෙකා සමඟ බෙදා ගත්තා. ඒ වගේම අපි එකිනෙකාට උදව් කළා, ශක්තිය දුන්නා. වැව රවුම අපේ ජීවිතයේ ඉතා වැදගත් කොටසක් වුණා.
අද මම ඒ කාලය ගැන හිතනකොට මට දැනෙන්නේ සතුටක් වගේම ආඩම්බරයක්. මොකද, මට ඒ වගේ ලස්සන මතකයක් තියෙනවා. ඒ වගේම මට ඒ කාලේ හමු වුණ යාළුවන් ගැන තිබෙන්නේ හරිම ආදරයක්.
නුවර වැව රවුම තවමත් එහෙමම තියෙනවා. ඒත්, මම ඒ කාලේ වගේ නෙමෙයි. කාලය ගෙවිලා ගිහින්, අපි වෙනස් වෙලා. ඒත්, වැව රවුම තවමත් එහෙමම තියෙනවා. ඒක මට මතක් කරන්නේ ජීවිතය ගෙවිලා යනවා කියලා. ඒත්, හොඳ මතකයන් අපේ හදවතේ සදාකාලයටම රැඳෙනවා කියලා.
නුවර වැව රවුම… මගේ හදවතට ළඟින්ම දැනෙන ස්ථානයක්. ඒ ළඟින්ම දිස්වන දළදා මාලිගාවේ රන් ආලෝකය වැටෙන වැව රවුමේ සිටින විට මට දැනෙන්නේ සැනසීමක්, සුවයක්. ඒ හැඟීම වචනවලට විස්තර කරන්න අමාරුයි.
ඔබටත් ඔබේ ජීවිතයේ එවැනි සුන්දර මතකයන් තිබේද?
තනුජා දිසානායක
